Aneta Nott-Bower jest logopedą specjalizującą się w temacie dwujęzyczności i autorką popularnego portalu który promuje dwujęzyczność oraz oferuje wsparcie dla rodzin dwujęzycznych poprzez szkolenia i indywidualne konsultacje. Prywatnie żona Anglika włoskiego pochodzenia i matka dwójki dzieci, które wychowuje dwujęzycznie. Pionierka logopedii online, proponuje nowoczesne konsultacje i zajęcia przez Skype.
Bilingual house
Jako matka dwójki dzieci stwierdzam ciągłą obecność opowieści zarówno w codziennym, budującym więź kontakcie rodzic-dziecko, jak i w organizowanych przez szkołę aktywnościach edukacyjnych.
W mojej pracy jako logopeda dzieci dwujęzycznych również często stosuję opowiadanie do osiągnięcia różnorodnych celów w terapii. Także specjaliści dziedzin pokrewnych logopedii korzystają z zadań angażujących opowiadanie w swojej pracy, np. psycholog.
Umiejętność tworzenia oraz odtwarzania opowiadań nazywamy kompetencją narracyjną. Niestety nie każde dziecko dysponuje kompetencjami narracyjnymi rozwiniętymi odpowiednio do wieku.
U dzieci dwujęzycznych, z którymi pracuję, często obniżony poziom znajomości języka polskiego, braki w słownictwie i strukturach gramatycznych objawiają się w trudnościach w utworzeniu narracji (brak płynności, pauzy, włączanie elementów z drugiego języka) lub opowiadaniu chaotycznym, pozbawionym logicznej struktury i przez to trudnym w odbiorze.
Jest to problem ważny także z punktu widzenia rozwoju emocjonalnego, bo jak dziecko może skutecznie dzielić się z najbliższymi swoimi przeżyciami i pomysłami, doświadczając powyższych problemów?
Jak rodzice mogą rozwijać umiejętności narracyjne od najmłodszych lat dziecka? Powinni to robić poprzez następujące aktywności zorganizowane wokół głębokiego dialogu i nierozproszonej uwagi poświęcanej dziecku:
przeprowadzanie wielu rozmów na temat przyszłości, przeszłości oraz sytuacji hipotetycznych (co by było, gdyby?);
czytanie baśni pozwalające wykształcić w dziecku zdolność mówienia o rzeczach, które wydarzyły się dawno, dawno temu (oderwanie od tu i teraz);
inicjowanie rozmów na temat wspólnych przeżyć z dnia poprzedniego albo omawianie planów na dzień następny (Pearson 2013: 93).
Do tego celu posłużyć mogą również odpowiednio dobrane pomoce edukacyjne. Jednym ze sposobów ćwiczenia umiejętności opowiadania jest historyjka obrazkowa. „Historyjki obrazkowe z humorem” z ilustracjami Gill Chelski zostały wydane w formie książki oraz zestawu kart.
W książce obrazki są już ułożone w odpowiedniej kolejności i ponumerowane (wersja łatwiejsza). Każdy czteroelementowy zestaw kart trzeba najpierw dokładnie obejrzeć, uchwycić zależności przyczynowo-skutkowe, a następnie ułożyć w odpowiedniej kolejności (wersja trudniejsza).
Obie formy tej publikacji tak samo skutecznie prowokują dzieci do opowiadania i dodatkowo do każdej historyjki oferują zestaw pytań, który rodzic lub nauczyciel może wykorzystać do przedłużenia i rozwinięcia zabawy z historyjką.
Co jeszcze odróżnia tę publikację od innych dostępnych na rynku historyjek obrazkowych? Jak sam tytuł wskazuje, historyjki są śmieszne, a to dla dzieci niezwykle atrakcyjne. Jedną z moich ulubionych historyjek w tym wydawnictwie jest ta o księciu i żabie, w której książę po pocałowaniu żaby sam zamienia się w żabę.
W atmosferze rozbawienia dzieciom od razu nasuwają się skojarzenia ze znaną baśnią, a opiekun uzyskuje okazję do przeprowadzenia rozmowy o marzeniach, pragnieniach, a także rozczarowaniu.
I nauka przez zabawę gotowa!
Bibliografia
Pearson Z. B., 2013: Jak wychować dziecko dwujęzyczne. Poznań